Er zijn 169 toeschouwers online.
Clubgenoten;
Het zal jullie niet verbazen als ik meedeel - na negentig jaar te zijn geworden - dat ik ga stoppen met kopij voor de site. Allereerst nog dank voor de aandacht die ik mocht ontvangen op 10 september. Dat deed me deugd. Oud- voorzitter van VCK: Ton Janssen mocht op de boulevard delen in de feestvreugde.
Maar nu nog nooit vermelde gebeurtenissen uit het VCK verleden. Daar komen ze: Niet lang na de oprichting van de club dienden zich rond 1950 enkele "buitenlanders" aan. Van Urk en de Rijke uit Vlissingen werden als lid ingeschreven. Waarschijnlijk heeft hun godsdienstige achtergrond hierin een rol gespeeld. Het waren verdienstelijke spelers en hun plaats in de hoofdmacht was op grond van hun kwaliteiten heel aannemelijk. Maar wat kwamen die lui hier zoeken; het kostte Koudekerkse spelers hun plaats in het eerste. Het gemor en ongenoegen was dan ook duidelijk waar te nemen (speelde mogelijk de gedachte: eigen volk eerst een rol??). Of de Vlissingse heren het gevoeld hebben is me niet bekend, maar lang heeft de verbintenis dan ook niet geduurd. Er was toen toch nog geen heer Wilders te bekennen. Soms lossen zaken zichzelf op.
Met het kwartet Boone, Harpe, Koene en Krijger uit Meliskerke - een ander oord buiten Koudekerke - had men in die zelfde tijd geen moeite deze te accepteren. Jullie mogen - als je dat wil - zelf de conclusie trekken.
Een tweede herinnering uit de begintijd is de volgende: In oktober j.l. ben ik op bezoek gegaan naar een oud VCK-er waarmee ik in de junioren B heb gespeeld. Cees Stroo - zoon van Johannus Stroo en Pie Roose - toen wonend in de Noordstraat (thans Badhuisstraat). Zijn moeder bakerde in de oorlogsjaren bij de geboorte van mijn jongste broers Piet en Henk. Tevens deed zij ook huishoudelijk werk. Zijn zwager is de bijna honderdjarige Bart Louwerse, die tegenwoordig dikwijls te vinden is in de Stationstraat om het verleden van de Stoomtram Walcheren te koesteren.
Maar terug naar het voetbal. Cees - drie jaar jonger dan ik - was een groeibriljant. Fysiek moest hij het in die leeftijdsfase in de duels vaak nog afleggen tegen de wat oudere jongens, maar zijn techniek, passeerbewegingen, passes en spelinzicht waren van opvallend gehalte. Maar wat geschiedde aan het begin van de vijftiger jaren: VCK kent dan geen juniorenteams meer (ledengebrek); alleen dus senioren. Zelf promoveerde ik naar VCK 1, maar Cees moest wachten op een plaats in een van de twee andere teams. En zo vertelde Cees: "Ik kreeg steeds op de wedstrijdkaart te lezen; Plaats: Reserve. En dat bleef zo maar doorgaan. Totdat Cees de stoute voetbalschoenen aantrok en naar de voorzitter van de t.c.; dhr P. Flipse stapte en zei: "Ik wil ook wel eens spelen!!!" Maar........ er veranderde niets en Cees vertrok naar V.C. Vlissingen.
Daar heeft hij furore gemaakt en vele jaren met spelers als: Piet Baart, Jo en Wim de Waal, Rob Moens en vele anderen op de Irislaan het publiek vermaakt. Vele Koudekerkenaren gingen 's zondags naar Vlissingen om de wedstrijd te volgen. Een pracht tijd!!!!!!
Een tweede speler die eveneens ooit vertrok was de welbekende veekoopman Ko Simonse. Maar om een totaal andere reden dan Cees verliet hij onze club. Het was de tijd dat Piet Baart trainer van onze club werd. Ambitieus als Piet was; hij wilde het spelniveau opkrikken door de trainingsarbeid en intensiteit te verhogen. Wie daar onvoldoende in wilde investeren, kon zijn basisplek verliezen. En de nieuwe t.c.-leden ondersteunden hem daarin. Dat ging wel is waar ten koste van het vaak monopolistisch optreden van de heer Flipse. Maar hij moest dat toch voor lief nemen. Maar Ko had een hekel aan trainen en dus verloor hij zijn vaste plek in het elftal en vertrok naar de grote stad. Lang heeft het voetbalhuwelijk niet geduurd en Ko keerde terug op zijn oude stek, waar hij vele jaren als preases leiding heeft gegeven aan de club.
Tenslotte: Ik had nog een stille hoop dat mijn relikwie - gevonden bij de aanleg van de Stoofwei - en overhandigd tijdens het 70-bestaan - nog eens te zien zou zijn in een nieuwe kantine, maar die hoop heb ik laten varen. Wat VCK voor mijn leven betekend heeft (sportbeleving, bouwen aan de toekomst; zowel menselijk als stoffelijk) is van onschatbare waarde gebleken.
Ik sluit af: Met welgemeende warme gevoelens aan allen met een V.C.K.-HART en wens een ieder veel spelvreugde zowel in als buiten het veld en vooral goede gezondheid in 2026 !!!!!
Jan van Piet en Janna Wisse
Geboortedatum: 10 - 09 - 1935
